Όνειρα δεμένα...

Έψαχνα να βρω μια εικόνα για να γίνει το avatar του «Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι», ήθελα κάτι αντιπροσωπευτικό, κάτι που να ταιριάζει με όλα αυτά τα ολοκληρωμένα ή/και ασυνάρτητα που γράφω. Κάτι που να δηλώνει και το «έτσι» αλλά και το «αλλοιώς».



Το βρήκα σήμερα! Είναι ένας κόμπος, δύο κορδόνια δεμένα μεταξύ τους. Ο κόμπος, το δεμένο, έχει διπλή σημασία:

(1) Αντιπροσωπεύει τους «κόμπους», που προσπαθώ να βρω την άκρη τους και να τους λύσω, αν και αμφιβάλλω αν ποτέ θα τα καταφέρω. Έτσι ή αλλοιώς; Θα κουβαλάω πάντα ένα βουνό από «γιατί» και «πώς» χωρίς να μπορώ να βρω μία ικανοποιητική απάντηση.

(2) Είναι το σφικτό δέσιμο που έχω με τους ανθρώπους που αγαπώ, με τους ανθρώπους που θεωρώ δικούς μου. Το σφικτό δέσιμο που έχω με τις αρχές και τα πιστεύω μου, τα ιδανικά και τις αξίες μου.

Είναι τα όνειρά μου δεμένα... Τα όνειρα  που το σύμπαν δεν τα αφήνει να ζωντανέψουν. Ειμ’ εγώ δεμένη μ’ αυτά...