Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 23 Οκτωβρίου 1925 και σήμερα συμπληρώνονται 15 χρόνια από τον θάνατό του (15 Ιουνίου 1994). Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, με πλούσιο έργο που θεωρείται ότι έχει συνδέσει τη λόγια με τη λαϊκή μουσική.
Η μουσική του εκπαίδευση αρχίζει σε ηλικία 4 ετών όπου εκτός από τα μαθήματα πιάνου παράλληλα εξασκείται στο βιολί και στο ακορντεόν. Το 1932, εγκαθίσταται μαζί με τη μητέρα του, μετά τον χωρισμό των γονιών, του οριστικά στην Αθήνα. Η αρχή του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, αναγκάζει τον Χατζιδάκι να εργαστεί σε νεαρή ηλικία, επεκτείνοντας ταυτόχρονα και τις μουσικές του γνώσεις, παρακολουθώντας μαθήματα ανώτερων θεωρητικών κατά την περίοδο ’40 – '43. Την ίδια περίοδο ξεκινά τις σπουδές του στη Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά δεν τις ολοκληρώνει. Στην ίδια εκείνη περίοδο συνδέεται με άλλους καλλιτέχνες και διανοούμενους, μεταξύ αυτών οι Νίκος Γκάτσος, Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Άγγελος Σικελιανός και ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης.
Η πρώτη του εμφάνιση ως συνθέτη έγινε το 1944 με τη συμμετοχή του στο έργο του Αλέξη Σολωμού «Τελευταίος Ασπροκόκορας», στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Μέχρι το 1959 συμμετέχει και σε άλλες παραστάσεις θεατρικές και στον κινηματογράφο. Το 1950 θα αποτελέσει ιδρυτικό στέλεχος στο Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου, όπου θα έχει και τη θέση του καλλιτεχνικού Διευθυντή. Στο ελληνικό χορόδραμα παρουσιάζει 4 μπαλέτα, Μαρσύας, Έξι λαϊκές ζωγραφιές, Το καταραμένο φίδι και Ερημιά.
Το 1960 του απονέμεται το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι Τα παιδιά του Πειραιά, στην ταινία του Ζυλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή, το οποίο συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στα 10 εμπορικότερα τραγούδια του 20ου αιώνα. Όμως, ο ίδιος ο Χατζιδάκις, θεωρεί πως η ελαφρά μουσική του για τον κινηματογράφο του προσδίδει μια «ανεπιθύμητη λαϊκότητα» την οποία δεν αποδέχεται και φθάνει στο σημείο να αποκηρύξει μεγάλο μέρος της.
Σημαντικός σταθμός στο έργο του Χατζιδάκι για το θέατρο αποτελεί η Οδός Ονείρων (1962) σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού.
Κατά την παραμονή του στην Αμερική, όπου είχε πάει με τον Ζυλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη για να ανεβάσουν στο Brodway τη θεατρική διασκευή του Ποτέ την Κυριακή με τον τίλτο Illya darling, σε συνεργασία με το συγκρότητα New York Rock and Roll Ensamble ηχογραφούν ένα κύκλο τραγουδιών υπό τον τίτλο Reflections. Εκείνη την περίοδο γίνεται και η ηχογράφηση ενός από τα πιο γνωστά έργα του, το Χαμόγελο της Τζοκόντας.
Η περίοδος μετά το 1972 που επιστρέφει στην Αθήνα θεωρείται η περισσότερο ώριμη στην μουσική του σταδιοδρομία και σηματοδοτείται με την ηχογράφηση του Μεγάλου Ερωτικού.
Στο διάστημα 1975 – 1977 διορίζεται Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην Λυρική Σκηνή. Ενώ την περίοδο 1975 έως το 1982 αναλαμβάνει καθήκοντα Διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας καθώς και Διευθυντή του κρατικού ραδιοσταθμού Τρίτο Πρόγραμμα. Η παρουσία του στο Τρίτο Πρόγραμμα αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς και ίσως την ποιοτικότερη περίοδο του ραδιοσταθμού.
Στα τέλη του 1989 ο Χατζιδάκις ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων» με σκοπό να παρουσιάσει έργα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις διηύθυνε την ορχήστρα μέχρι το τέλος της ζωής του δίνοντας συνολικά είκοσι συναυλίες και δώδεκα ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1991, σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας διοργανώνει επίσης τους «Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας».
Πέθανε στις 15 Ιουνίου του 1994 και ετάφη στην Παιανία.
(πηγή: wikipedia)
Σημ.: Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2009 στο www.istories.gr
Η πρώτη του εμφάνιση ως συνθέτη έγινε το 1944 με τη συμμετοχή του στο έργο του Αλέξη Σολωμού «Τελευταίος Ασπροκόκορας», στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Μέχρι το 1959 συμμετέχει και σε άλλες παραστάσεις θεατρικές και στον κινηματογράφο. Το 1950 θα αποτελέσει ιδρυτικό στέλεχος στο Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου, όπου θα έχει και τη θέση του καλλιτεχνικού Διευθυντή. Στο ελληνικό χορόδραμα παρουσιάζει 4 μπαλέτα, Μαρσύας, Έξι λαϊκές ζωγραφιές, Το καταραμένο φίδι και Ερημιά.
Το 1960 του απονέμεται το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι Τα παιδιά του Πειραιά, στην ταινία του Ζυλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή, το οποίο συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στα 10 εμπορικότερα τραγούδια του 20ου αιώνα. Όμως, ο ίδιος ο Χατζιδάκις, θεωρεί πως η ελαφρά μουσική του για τον κινηματογράφο του προσδίδει μια «ανεπιθύμητη λαϊκότητα» την οποία δεν αποδέχεται και φθάνει στο σημείο να αποκηρύξει μεγάλο μέρος της.
Σημαντικός σταθμός στο έργο του Χατζιδάκι για το θέατρο αποτελεί η Οδός Ονείρων (1962) σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού.
Κατά την παραμονή του στην Αμερική, όπου είχε πάει με τον Ζυλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη για να ανεβάσουν στο Brodway τη θεατρική διασκευή του Ποτέ την Κυριακή με τον τίλτο Illya darling, σε συνεργασία με το συγκρότητα New York Rock and Roll Ensamble ηχογραφούν ένα κύκλο τραγουδιών υπό τον τίτλο Reflections. Εκείνη την περίοδο γίνεται και η ηχογράφηση ενός από τα πιο γνωστά έργα του, το Χαμόγελο της Τζοκόντας.
Η περίοδος μετά το 1972 που επιστρέφει στην Αθήνα θεωρείται η περισσότερο ώριμη στην μουσική του σταδιοδρομία και σηματοδοτείται με την ηχογράφηση του Μεγάλου Ερωτικού.
Στο διάστημα 1975 – 1977 διορίζεται Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην Λυρική Σκηνή. Ενώ την περίοδο 1975 έως το 1982 αναλαμβάνει καθήκοντα Διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας καθώς και Διευθυντή του κρατικού ραδιοσταθμού Τρίτο Πρόγραμμα. Η παρουσία του στο Τρίτο Πρόγραμμα αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς και ίσως την ποιοτικότερη περίοδο του ραδιοσταθμού.
Στα τέλη του 1989 ο Χατζιδάκις ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων» με σκοπό να παρουσιάσει έργα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις διηύθυνε την ορχήστρα μέχρι το τέλος της ζωής του δίνοντας συνολικά είκοσι συναυλίες και δώδεκα ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1991, σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας διοργανώνει επίσης τους «Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας».
Πέθανε στις 15 Ιουνίου του 1994 και ετάφη στην Παιανία.
(πηγή: wikipedia)
Σημ.: Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2009 στο www.istories.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου