Πολλές φορές στο παρελθόν η διαπίστωση ότι πολλοί άνθρωποι φοβούνται να αγαπήσουν έβγαινε όλο και συχνότερα μπροστά μου, επιβεβαιώνοντας του λόγου το αληθές. Τελευταία όμως έχουν αλλάξει τα πράγματα. Με μεγάλη απογοήτευση ανακαλύπτω ότι κάποιοι άνθρωποι φοβούνται ακόμη και να αγαπηθούν. Βλέπω ανθρώπους γύρω μου να απαρνιούνται την ίδια την καλοσύνη και την ευγένειά τους, ποιος ξέρει, ίσως, γιατί έμαθαν να ζουν εισπράττοντας από τους άλλους άσχημη συμπεριφορά, αδιαφορία, να βουλιάζουν μέσα στην ανειλικρίνεια και στο ψέμα. Έμαθαν να ζουν σε έναν αβέβαιο κόσμο όσον αφορά στα συναισθήματα των άλλων απέναντί τους, σε συμπεριφορές ανταγωνιστικές σε ένα κυνηγητό όπως αυτό ανάμεσα στη γάτα και το ποντίκι. Παντού ασάφεια, τίποτα ξεκάθαρο και διαυγές. Κανείς δεν τους δήλωσε κατηγορηματικά με λόγια και με πράξεις ποια είναι η θέση του, αναγκάζοντάς τους να εναλλάσσουν ρόλους χωρίς να ξέρουν τις περισσότερες φορές αν οι ίδιοι είναι ο κυνηγός ή το θήραμα. Κι εγώ κάθομαι σε μιαν άκρη παρακολουθώντας, φοβισμένη θα μπορούσα να πω, γεμάτη απορία αν αυτός ο άνθρωπος είναι η υπέροχη εκείνη προσωπικότητα που θαύμασα και εξακολουθώ να θαυμάζω...
Σε κουβαλώ παντού... Μοιράζομαι μαζί σου κάθε τι που ακούω, που βλέπω, που αγγίζω, κάθε τι που αισθάνομαι...Σε κάνω ιδέα, σκέψη και σ' αφήνω να γίνεσαι ένα με την ύπαρξη μου για να σ' έχω πάντα κοντά μου, δίπλα μου, μέσα μου. Μέσα στο μυαλό, την καρδιά... την ψυχή μου. Κι εσύ περνάς έτσι ολόκληρη τη μέρα σαν όνειρο που με τυλίγει δίνοντας νόημα με την άϋλη παρουσία του στην κάθε μου στιγμή... Σαν έρθει όμως η νύχτα κι όλα ησυχάζουν, ξεπηδάς μέσα από το όνειρο και σαν δυνατός λυσσασμένος αέρας χαλάς ό,τι είχα βάλει ολόκληρη τη μέρα σε τάξη. Σταματάς τον χρόνο κάνοντας την αναμονή για εκείνη τη στιγμή που τ' όνειρο θ' αληθέψει να γίνεται δυσβάσταχτη. Ψάχνω με τις άκρες των δακτύλων μου να αγγίξω το πρόσωπό σου, θέλω τώρα πια που όλα είναι ήσυχα και σιωπηλά να σου ψιθυρίσω πώς σε λατρεύω μα δεν βρίσκω πουθενά τον ώμο σου να γύρω. Μαζεύω όση δύναμη έχω, τη βγάζω απ' το βαθύτερο κομμάτι της ψυχής μου, την κάνω προσευχή και τη στέλνω στο σύμπαν, σε κάθε Θεό, σε κάθε αστέρι, σε ό,τι είναι πάνω από μένα, σε ό,τι εξουσιάζει τον κόσμο ετούτο και παρακαλώ, εκείνο το "Σ' αγαπώ" ν' ανοίξει και για να 'ρθω κι εγώ να κλειστώ μέσα του...
Σε έναν Απρίλιο περασμένο... Το ράδιο από χτες ανοιχτό τραγούδι παλιού καλοκαιριού και μια γεύση δικού σου φιλιού ξεχασμένη στο ράφι σαν γλυκό του κουταλιού... Στον Απρίλιο που ζω... στους Απρίληδες που έρχονται... Πάμε απ' την αρχή κάνε μιαν ευχή κι αντάμωσέ με κι αγκάλιασέ με Κάνε με παιδί δος μου ένα φιλί ταξίδεψέ με, ταξίδεψέ με...
