Διανύω εδώ και χρόνια την περίοδο του «πάρε άλλο ένα χαστούκι». Ποιον τομέα της ζωής μου να πιάσω και ποιον ν’ αφήσω, πραγματικά δεν ξέρω. Ό,τι δεν είναι μαύρο είναι γκρίζο. Κάποιοι θα πουν πώς για ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας υπάρχει κάποιος λόγος. Το κάθε τι είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρουμε, γιατί έτσι πρέπει. Για μένα αυτή η «δικαιολογία» δεν είναι παρά το χρύσωμα του χαπιού της δυστυχίας από εκείνους που δεν έχουν ποτέ πραγματικά δυστυχήσει στη ζωή τους. Για εκείνους που ζουν στην επιφάνεια και θεωρούν πως τα πάντα δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, ένα φύγε εσύ, έλα εσύ. Τα πάντα βρίσκονται στην επιφάνεια και τίποτα δεν είναι γι’ αυτούς βαθειά ριζωμένο. Τόσο βαθειά που να μη βγαίνει με όση δύναμη κι αν το τραβήξεις. Μόνο πονάει, πονάει πολύ.
ΟΧΙ, δεν θέλω άλλα μαθήματα.
Μετά το χρυσό χάπι, έρχονται κι άλλες θεραπευτικές μέθοδοι. Εδώ έχουμε τους υποστηρικτές του «Να σκέφτεσαι θετικά κι αισιόδοξα» κι όλα τα φτιάξουν. Η θετική σκέψη προσελκύει και θετικές καταστάσεις.
Αμ δε! Το δοκίμασα κι αυτό επανειλημμένως. Τόσες φορές ώστε το πλήθος τους να είναι ικανό να δώσει ένα αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμα. Ό,τι χρώμα και να βάλω στο γκρίζο, ακόμα και λευκό, το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: Μαύρο. Ναι, έτσι ακριβώς. Αρκεί μόνο ένα αμυδρό χαμόγελο, η σκέψη «υπομονή, θα φτιάξει» και το αποτέλεσμα για να έρθει είναι απλά θέμα λίγων εικοσιτετραώρων, ενός δύο πολλές φορές, και τότε γίνεται το κακό χειρότερο, και το χειρότερο χείριστο.
Μήπως τελικά πρέπει να το πάρω απόφαση και να αποδεχθώ την ασυμβατότητά μου με το σύμπαν, με την ίδια τη ζωή; Αφού δεν με θέλει και μου το δείχνει με κάθε τρόπο. Η λύση τελικά είναι απλά να υπάρχω χωρίς να περιμένω τίποτα, χωρίς να ελπίζω τίποτα, κυρίως όμως πρέπει να αποσυνδέσω τα συναισθήματά μου.
Κενό! Είναι η μόνη λύση
Αγαπητη συναρτηση, θα διαφωνησω σε καποια σημεια μαζι σου. Αυτος που ποναει και γελαει, και ψαχνει να βρει κατι θετικο, δεν ειναι επιφανειακος, ειναι δυνατος η τουλαχιστον προσπαθει, δεν το βαζει κατω, δε βουλιαζει. Αυτο δεν κανει τον πονο του μικροτερο. Ουσιαστικα μετουσιωνει τον πονο. (σκορπισιο ε;) Επειτα δεν πρεπει να ξεχναμε πως οσο κι αν ποναμε παντα υπαρχει καποιος που ποναει περισοτερο απο μας. Αλλος δεν εχει καν την πολυτελεια να παει μονος του στην τουαλετα, τα πραγματα πρεπει να τα βλεπουμε και περα απο το μικροκοσμο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλω
Δημητρα
Μα δεν μίλησα γι' αυτούς που πονάνε και γελάνε, μετουσιώνοντας έτσι τον πόνο. Το ξέρω είναι μια μορφή άμυνας αλλά και μάχης αυτό. Το ψάξιμο του θετικού και των έστω μικρών σημείων ανάδυσης είναι κάτι που πολλές φορές έχω κάνει, είτε μέσα από τα ίδια τα γεγονότα είτε μέσα σε μένα. Το αποτέλεσμα; Το γράφω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το ότι υπάρχουν χειρότερα, ναι το ξέρω, αλλά... μέσα στον δικό μου μικρόκοσμο ζω...
Θα κρατήσω αγαπητή φίλη μόνο κάτι που είπες: Την ασυμβατότητα σου με το σύμπαν. Αν όντως νοιώθεις ασύμβατη μήπως τελικά πρέπει να αρχίζεις να σκέφτεσαι πιο αρμονικά προς αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήθεωρώ ότι αυτό που λέγεται θετική σκέψη είναι παρεξηγημένο, δεν σημαίνει οτι με το να σκέφτεσαι απλά θετικά κάτι θα γίνει. Αν σκεφτώ θετικά για τον κόλπο του μεξικού που έχει γεμίσει πετρέλαιο δεν νομίζω να γίνει κάτι, Όμως: ουτε με το να κάθομαι να κλαίω το κόλπο του Μεξικού και να λέω ότι η ζωή είναι μαύρη και τι κρίμα που είναι έτσι χάλια ο κόλπος του μεξικού. Αυτό που θέλει λοιπόν είναι να σταματήσουμε να κλαιγόμαστε και να αποδεχτούμε ότι έχουμε αυτή τη δύσκολη μοίρα και στα κομμάτια αυτά απλά να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε έστω και λίγο. Λίγο - λίγο σε 10 χρόνια θα έχεις φτιάξει μία άλλη ζωή μην περιμένεις να αλλάξουν όλα σε 10 λεπτά.
Εύχομαι να ξεπεράσεις τις δυσκολίες σου.
Ενας φίλος...
Έχω απόλυτη επίγνωση της θετικής σκέψης. Σε μένα δεν πιάνει, μη με ρωτήσεις γιατί, αλλά δεν πιάνει. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μπορεί όλα ν' αλλάξουν μέσα σε 10 λεπτά και τα 10 χρόνια είναι πάρα πολλά για μένα. Απλά πρέπει να συνηθίζω να ζω έστω στο γκρίζο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου Συνάρτηση, καμιά πρόθεση δεν έχω να σε συμβουλέψω.. Οι συμβουλές γενικώς είναι άχρηστες εκτός από εκείνες που ζητάμε οι ίδιοι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά απευθύνομαι στην τεράγωνη λογική σου: ΄Βελτιώνεις καθόλου τα πράγματα συνοδεύοντας τα και με μια καθηλωτική παραίτηση και με μια παθητικότητα;
Ακόμα και στο γκρίζο υπάρχει μέσα του και λίγο φως! Σε τι βοηθάει να δούμε τα πράγματα περισσότερο μαύρα κι απ ότι είναι;
Εύχομαι να έρθει ως εκεί μια αχτίδα-όσο μικρή..και να μπορέσεις να τη δεις.
Αυτό ακριβώς είναι, θέλω να ενδυναμώνσω την τετράγωνη λογική και να αποκλείσω όλα τα υπόλοιπα, να τα παγώσω. Μέσα από σειρά γεγονότων, όχι χθεσινών και προχθεσινών, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν έχω άλλη επιλογή. Αν κάτι αλλάξει και καλυτερεύσει, ας αλλάξει. Καλοδεχούμενο θα είναι. Εγώ απλά σταματώ να το προσδωκώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που δεν ξέρω πόσο απλό είναι το να σταματήσω να προσδωκώ. Συνειδητά το έχω αποφασίσει, με διαολίζει όμως το ασυνείδητό μου ακόμα. Πάντως προσπαθώ.
Καλημέρα συνάρτηση
Καλημέρα meggie,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα με διαολίζει το ασυνείδητο, αλλά προσπαθώ να το... απενεργοποιήσω. Είναι θέμα επιβίωσης και ρεαλισμού.
Όσο πιο πολύ, πιο δυνατά, πιο βαθειά περιμένεις, ελπίζεις και πιστεύεις σε κάτι τόσο περισσότερο σε σκοτώνει η μη πραγματοποίησή του...
(κι αν έχεις και μερικά άτομα να σε πολεμάνε, τότε... ζήτω που κάηκες)
Αγαπητο ορισμενο ολοκληρωμα! Καλως σε βρισκω καταρχην! Θα συμφωνησω μαζι σου απολυτα οτι αυτες οι μπουρδες που λενε "σκεψου θετικα", "ολα θα φτιαξουν" κοκ ειναι μπουρδες. Ναι μεν αυτοι που τα λενε μπορει να εχουν τις καλυτερες των προθεσεων αλλα οι εκφρασεις αυτες συνεχιζουν να στερουνται νοηματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες οτι "Μήπως τελικά πρέπει να το πάρω απόφαση και να αποδεχθώ την ασυμβατότητά μου με το σύμπαν, με την ίδια τη ζωή;" Πως γινεται το συμπαν να σε θελει η να μην σε θελει? Αν το βλεπεις απο καποια συγκεριμενικη φιλοσοφικη θεωρηση, θρησκευτικη η οποιαδηποτε αλλη μορφη φιλοσοφικης αντιληψης του κοσμου γυρω μας τοτε ναι, αντιλαμβανομαι τι λες. Αν ομως υιοθετησω την αποψη που οντως εχω, οτι ζουμε σε ενα αμοραλιστικο συμπαν, τοτε δεν αντιλαμβανομαι τι εννοεις. Εξαρταται απο ποια κοσμοθεωηρηση βλεπεις την ζωη σου. Αλλα δεν υπαρχει κανονας για να κρινεις αν η ζωη σου συμπεριφερεται καλη η οχι. Τουλαχιστον οχι απολυτος κανονας. Για εμενα η μονη λυση ειναι να παψουμε να ερμηνευουμε την ζωη. Η ζωη ειναι για να την ζουμε, οχι να την ερμηνευουμε. Πως να ερμηνευσεις την ζωη? Δεν ειναι φαινομενα, δεν ειναι επιστημη...
Χαρηκα που περασα απο εδω! Την καλησπερα μου!
Σχετικά με την ασυμβατότητά μου με το σύμπαν, θα σου πω ένα παράδειγμα που συμβαίνει κατ' επανάληψη... Ξυπνάω ένα πρωί, μου σκάω ένα χαμόγελο και σκέφτομαι: "Ωραία μέρα! Αλλάζω σελίδα και την ονομάζω, κέφι!" Μια σελίδα, ένα νέο κεφάλαιο που πάω να το ξεκινήσω μέσα σε μια σκούρα, γκρίζα καθημερινότητα. Τότε λοιπόν θα συμβεί κάτι, κάποιο γεγονός και το χαμόγελο θα γίνει κλάμα με μαύρο δάκρυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κάποιο βράδυ αποφασίσω να διαβάσω, θα καεί η λάμπα. Κι άλλα διάφορα...
Και είναι και τα τα ακατανόητα για μένα στον τρόπο λειτουργίας πολλών ανθρώπων. Συμπεριφορές και τρόπους σκέψης που αρνούμαι πεισματικά να κατανοήσω, που δεν χωράνε στο μυαλό μου. Κάποια απ' αυτά είναι εδώ: http://a-sinartisi.blogspot.com/2010/09/blog-post.html
Και γιατι σε απασχολει τοσο η ασυμβατότητά σου με το σύμπαν; Σκέφτεσαι να το παντρευτείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλαράκο,
Βγάλε τα μαύρα γυαλιά
Πέτα μερικα βαρίδια απ τη ζωή σου
και καλη τυχη
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα, κάθε που αποφασίζω να βγάλω τα μαύρα γυαλιά έρχεται "κάτι" και τα βάφει όλα μαύρα, κι έτσι με ή χωρίς μαύρα γυαλιά πάλι μαύρα είναι, πάλι μαύρα τα βλέπω. Γι' αυτό αποφάσισα απλά να υπάρχω, χωρίς κανένα χρώμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλα τώρα, μην επιμένεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν και τα χρωματιστά, βάλε εσυ το χρώμα
Να, πάρε κάτι ν αλλά ξει η διάθεσή σου
http://twitter.com/vatopaiditis
(Διαβάζουμε από κάτω προς τα πάνω. Για τα προηγούμενα κλικ στο more)
Υ.Γ. Και μην ξεχνάς τα βαρίδια. Στον παλιατζή για σκραπ.
Διανύω εδώ και χρόνια την περίοδο του «πάρε άλλο ένα χαστούκι».
ΑπάντησηΔιαγραφή... Κάπως έτσι θ' άρχιζα και τη δικιά μου ιστορία...
Βαρέθηκα τις φράσεις συμπόνοιας και υποστηρίξης. Δεν ζητάω από κανέναν να με στηρίξει. Απλά κάποιες στιγμές έχω ανάγκη να μιλήσω, να βγάλω αυτό που έχω μέσα μου.. Μόνο αυτό..
Προσπαθώ να ξεκινάω τη μέρα μου με χαμόγελο. Άσχετα αν κατά τη διάρκεια της η "συνταγή χαλάει".
Όπως κι εσύ, έτσι κι εγώ δεν ελπίζω σε τίποτε, αλλά ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΓΕΥΟΜΑΙ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΧΑΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
Κι έτσι συνεχίζω να ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ..
Καλές Γιορτές με Υγεία κι ότι ποθείς.
Γιάννης Κ.
ένας νέος φίλος από το fb
Αρχικά θέλω να σ' ευχαριστήσω για τις ευχές σου και να ανταποδώσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα υπόλοιπα, προσπαθώ να αναπτύξω όσο το δυνατόν περισσότερο και καλύτερα γίνεται το αίσθημα της απάθειας... Κουράστηκα, δεν θέλω πια άλλα επιφανειακά "λόγια" για ανούσιες-ουτοπικές ελπίδες. Αν είναι κάτι ν' αλλάξει έστω και κατ' ελάχιστο, ας αλλάξει... αν πάλι δεν θέλει ν' αλλάξει ας μην αλλάξει. Εγώ απλά υπάρχω.
είσαι πολύ πίσω κορίτσι μου - μπουρδες δεν ειναι καθολου - εινια ειναι το πως εχεις αντιληφθεί εσυ το θεμα με την θετικη σκεψη - η θετικη σκεψη παει μαζι, πακετο , και με την αποδοχη - αποδεχεσε την κατασταση σου οπως και να ειναι αυτη - εινια δυσκολο γιατι θελει κοτσια - αλλα μονο ετσι αλλαζουν τα πραματα - και να μην αλλαξουν εσυ αποδεχεσε μπορει να ιενια η μοιρα σου τετοια - το αποδεχεσε και περνας καλα και ετσι - δεν θες να το κανεις αυτο? υποφερε μεχρι να τα παιξεις τελειως, δικαίωμα σου, χτυπα οσο μπορεις τον τοιχο που σε πλακωνει, θα καταρρεύσεις - η αστον και αποδεξου τον σκεψου θετικα και αν αλλαξουν τα πραματα εχει καλος αν οχι παλι εχει καλος, αυτο εινια το τριτο θεμα που παει μαζι με την θετικη σκεψη, μη προσκολληση στο αποτελεσμα, κανεις την θετικη σκεψη μερος της προσωπικότητας σου χωρις να σε απασχολει το αποτελεσμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω αποδεχθεί ήδη. Αν θέλει ν' αλλάξει ας αλλάξει, αν πάλι δεν θέλει ας μην αλλάξει. Εγώ απλά υπάρχω. Αλλά πίστεψέ με, αν στήνεσαι κάθε μήνα στην ουρά για το επίδομα του ταμείου ανεργείας, ακόμα και η όποια απλά ουδέτερη, όχι θετική, σκέψη πάει περίπατο... Κι αυτό όχι μόνο για μένα αλλά και για όλους αυτούς περιμένουν στην ίδια ουρά με ότι κουβαλά ο καθένας, όποια υποχρέωσή του. Και φυσικά το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά που στέλνω ένα βιογραφικό σημείωμα και οι μέρες περνάνε και καμμία απάντηση δεν έρχεται. Παράλληλα οι αυξήσεις στο κάθε τι έχουν την τιμητική τους, κι εγώ όπως και τόσοι άλλοι αναρωτιούνται όχι πώς θα ζήσουν αλλά πώς θα επιβιώσουν...
ΑπάντησηΔιαγραφή