Όπως λέμε μετά το τρίτο κουδούνι... Η παράσταση αρχίζει, μόνο που δεν είναι παράσταση, είναι οι αλήθειες που δεν τολμούν να βγουν. Όχι για άλλο λόγο μα μονάχα γιατί πρέπει να προστατέψουν. Καρδιά φορτωμένη με συναισθήματα...
Αυτή η κατάρα που κάνει ότι κτίζω να γκρεμίζεται σε μηδενικό χρόνο. Η ευτυχία που με βλέπει και κάνει στροφή 180 μοιρών και χάνεται στο άπειρο... Ποτέ δεν μ' άφησε να την αγγίξω. Γιατί να είναι άραγε απαγορευμένη; Τι πληρώνω που δεν έχω ξοφλήσει ακόμα;
Και το δάκρυ; θα στεγνώσει άραγε ποτέ; Θα πάψει να είναι ποτάμι που κυλάει χωρίς σταματημό;
Κράτα με... ντομλαδάκι
Αυτή η κατάρα που κάνει ότι κτίζω να γκρεμίζεται σε μηδενικό χρόνο. Η ευτυχία που με βλέπει και κάνει στροφή 180 μοιρών και χάνεται στο άπειρο... Ποτέ δεν μ' άφησε να την αγγίξω. Γιατί να είναι άραγε απαγορευμένη; Τι πληρώνω που δεν έχω ξοφλήσει ακόμα;
Και το δάκρυ; θα στεγνώσει άραγε ποτέ; Θα πάψει να είναι ποτάμι που κυλάει χωρίς σταματημό;
Κράτα με... ντομλαδάκι
πολύ δυνατό.
ΑπάντησηΔιαγραφήκάτι μου "λέει" εμένα αυτό :[