Κι όπως είχα γράψει τις προάλλες, όταν η αγάπη είναι αληθινή αλλά το «εμείς» δεν λειτουργεί, υπερέχει το «Εσύ».
Σίγουρα αυτό το «Εσύ». πολλοί, αν όχι όλοι θα το ασπασθούν μόνο στην περίπτωση της αγάπης που υπάρχει μεταξύ μάνας και παιδιού. Τότε ναι, επικροτείται... σε άλλες περιπτώσεις όμως θεωρείται μέγα ελάττωμα και αδυναμία το να βάζεις το «Εσύ» πάνω σένα, πάνω από το «Εγώ».
Θεωρείται πως το να αγαπάς είναι ένα στοιχείο που δείχνει χαμηλή έως και ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση. Αυτό ομολογώ πως μου το έχουν πει και κατάμουτρα! Δεν πτοούμαι όμως, Ναι ρε, αγαπώ και μαγκιά μου που μπορώ!
Μαγκιά σου πραγματικά....καταπληκτική ετυμολογία
ΑπάντησηΔιαγραφήτης λέξης Αγάπη που δυστυχώς ελάχιστη τη γνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι την κάνουν πράξη...
Την αγάπη μας λοιπόν!!
Έτσι ακριβώς καπετάνιε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όπως λέει και ο ποιητής...
...καὶ τί δὲν κάνατε γιὰ νὰ μὲ θάψετε
ὅμως ξεχάσατε πὼς ἤμουν σπόρος.
Η αγάπη είναι πάντα στο "Εσύ" ακόμα κι όταν λειτουργεί το "Εμείς".
ΑπάντησηΔιαγραφή... και μεγάλη μαγκιά σου μάλιστα
Καληνύχτα
Έχεις απόλυτο δίκιο meggie! Αυτό το "Εμείς" απαρτίζεται από δύο "Εσύ"! Κανένα "Εγώ" δεν έχει θέση μέσα στο "Εμείς" της αγάπης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί είναι εκείνοι που συμφωνούν και λένε ότι έχω δίκιο. Αυτό όμως που έχω παρατηρήσει είναι ότι ναι μεν συμφωνούν αλλά, ζώντας μέσα σε μια "κατάσταση αγάπης" στα δύσκολα το πρώτο που θα σκεφτούν είναι πάνω απ' όλα ο εαυτός τους. Στην πράξη δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να δίνει σημασία στο "Εσύ" και να το τοποθετεί στην κορφυφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν λεμε αγαπη εννοούμε προσφορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην δινουν μονο πλουσιοι εσωτερικα ανθρωποι αυταρκεις ελευθεροι ωριμοι. Ουτε ολες οι μανες ειναι ετσι Τα ζευγαρια περιοριζονται στον ερωτα κατακτηση για να καλυψουν αναγκες τους.Σπανιο πουλι λοιπον και τυχερος ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΗ οποιος την απαντησει στη ζηση του.
Νοιώθω τυχερή που έχω και μπορώ να δώσω τόση πολλή αγάπη, αλλά... "εκείνος" ξέρει άραγε πόσο τυχερός είναι γι' αυτό που παίρνει;
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπη ειναι θυσια..δεν αναλυουμε κατι οταν ειμαστε γεματοι απο αυτο...ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ..οταν μας πλημμυριζει..την υπαρξη...και αν ο αλλος δεν φτανει σε αυτα τα μετρα...χαλαλι...δεν ζυγιζουμε εδω...δινουμε γιατι γουσταρουμε...γιατι ειμαστε ευτυχισμενοι που δεν θελουμε η δεν περιμενουμε ανταλλαγματα...μαρθα μαρκελλα αδαμ
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Μάρθα Μαρκέλα: Έτσι ακριβώς είναι αλλά πολύ λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να αντιληφθούν το μεγαλείο του να δίνεις χωρίς να ζητάς ανταλλάγματα όπως και εκείνοι που μπορούν να πάρουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήπραγματικα θελει μαγκια ή μαλλον ψυχικη δύναμη για να μπορέσεις να αγαπήσεις πραγματικά...ετσι όπως αγαπάς...ειναι πολύ δύσκολο να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις...αυτο ειναι αγάπη... στην ουσία ειναι η ύψιστη θυσία του ειναι σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατι η αγάπη δεν περιμένει ανταλλάγματα...
ευγε!!! μαγκιά σου και χαρά σου...
(σε θαυμάζω αλλα δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κανω)
Το δραματικό είναι πως όλοι συμφωνούν και επικροτούν το μεγαλείο της αγάπης, το να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις... Όταν όμως φτάσουν μπροστά στο γεγονός, στο δια ταύτα, τότε, το μόνο που μπορούν να δώσουν είναι αμέτρητο δηλητήριο και μια διάπλατα ανοιχτή παλάμη. (διαπιστωμένο κατ' επανάληψη)
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχει μια ακόμα παράμετρος σημαντική και ουσιαστική στα περι αγάπης...
ΑπάντησηΔιαγραφήη αγάπη που βγαίνει απο μέσα μας, δεν κάνει διακρίσεις...αγαπάμε αδιακρίτως, χωρίς να υπολογίζουμε άν καποιος εχει χρήματα, ομορφιά, μόρφωση, εξυπνάδα κ.τ.λ.
αν κανουμε διάκριση και τοση ωρα μιλάμε για μια αγάπη που δείχνουμε πρός ένα συγκεκριμμένο προσωπο...μαλλον δεν μιλάμε για αγάπη αληθινή!!! (μπορει και να μην είναι αγάπη)
Αυτό είναι αυτονόητο (για μένα τουλάχιστον). Αν βάλεις κάποιον στην καρδιά σου, στη ψυχή σου, και τον αγαπήσεις δεν βλέπεις παρά μόνο την ύπαρξή του. Οτιδήποτε άλλο τον περιβάλλει ή ΔΕΝ τον περιβάλλει, όπως ομοφριά, χρήμα, μόρφωση κ.λπ δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήισως δεν το εθεσα σωστα...εννοω οτι αγαπη ειναι να δειχνεις αδιακριτως σε ΟΛΟΥΣ στον ΙΔΙΟ βαθμο αυτο που νιωθεις....γιατι η αγάπη δεν πρωσοποληπτεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι... αν και δεν έχω φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο. Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι που μου έχουν κάνει τόσο μεγάλο κακό, που το μόνο πράγμα που δεν θα μπορούσα να αισθανθώ γι' αυτούς είναι αγάπη, ούτε καν οίκτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήεκεινη η αγαπη που με περιβαλλει δεν εχει να κανει με εχθρους...οχι πως δεν υπαρχουν...αντιθετα..μου το δειχνουν περιτρανα..ειλικρινα λυπαμαι που δεν θελουν να μιλησουμε και να τους δωσω να καταλαβουν το λαθος..λυπαμαι γι εκεινους...μπορει για μια στιγμη να θυμωσα...αλλα οχι.. δεν σπιλωνεται η ψυχη μου απο τα ποταπα...οσον αφορα τον ερωτα...εκει ειναι οι μεγαλες μαχες...γιατι ο αλλος δεν ειναι υποχρεωμενος να γνωριζει την ποιοτητα και το μεγεθος των συναισθηματων μου...η μπορει να μη φτανει σε τετοια μετρα...η μπορει να προβαλλει κυριαρχικα διακαιωματα...δηλαδη ..σε εξουσιαζω...σε κανω οτι θελω...σε πεταω...σε παταω...σε ξεχναω...σε διωχνω..εχω αλλη και σε λοιωνω...και ολα αυτα τα ομορφα των....διακριτικων και...διεθνων.....σχεσεων...το θεμα δεν ειναι πως θα το διαχειριστουμε..γιατι εκει παρεμβαινει ο εγωισμος...ουτε και η αυταπαρνηση...[ειμαι χαρουμενη που εχεις αλλη και με εχεις γραμμενη στις σολες των υποδηματων σου..αρκει να εισαι καλα..]το θεμα ειναι η αληθεια των πραγματων..και η πραγματικη φυση αυτων...η βαθεια ριζωμενη αγαπη...μπορει να σπαραζει που δεν θα εχει πλαι της..αυτο που λατρευει...μπορει να λυπαται που δεν χαιρεται στο ακουσμα της φωνης...στο αντικρυσμα ενος γλυκου βλεμματος..στο αγγιγμα...μπορει η ελλεψη να ειναι αφορητη....να φερνει τον πονο και τα δακρυα στη επιφανεια...αλλα ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑ..εκει ειναι η θεια αποδειξη του αληθινου αισθηματος...οταν αγαπαμε αληθινα...αγαπαμε σε ολες τις συνθηκες...σε ολα τα επιπεδα...σε ολες τις εκβασεις...σε ολες τις περιστασεις...και αυτο εκπορευεται εκ βαθεων...δεν εχει καμμια σχεση με τα εγωπαθη εφημερα...και τα φτηνα...οταν αγαπαμε αληθινα αγαπαμε για παντα...και μας εχει ειδοποιησει η καρδια μας για αυτο...ενδομυχα ξερουμε...αυτο αρκει.......μαρθα-μαρκελλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστευω οτι υπαρχει μια βαθεια παρανοηση που εχουν κανει οι ανθρωποι. Το εγω ειναι παντα εκει οταν και το αγνοουμε, ειναι το εγω στις δυσκολες στιγμες, το εγω που σε κανει να βγεις απο τις δυσκολιες. Ειναι το εγω που σε συντροφευει στις στιγμες δημιουργιας και που το χρειαζεσαι μερικες φορες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εγω ειναι αυτο πυ ξεπερνιεται οταν ξεπερνας τον εαυτο σου ετσι δεν ειναι? Και ποτε δεν ειδα τον ανθρωπο σαν μια ζυγαρια αναμεσα στο εγω και στο εμεις. Πρωτα αγαπας τον εαυτο σου και μετα τους αλλους. Πρωτα συγχωρεις τον εαυτο σου και μετα τους αλλους. Κατανοεις τους αλλους μεσω απο τον εαυτο σου. Γιατι οι ανθρωποι ειναι φτιαγμενοι απο την ιδια παστα.
Δεν μπορω να αγαπησω αν δεν αγαπω τον εαυτο μου. Αν δεν τον δεχομαι οπως ειναι. Δεν μπορω να με αγαπησω μεσα απο τους αλλους ακομα και αν μου λενε τα καλυτερα. Μονο μεσα απο το εγω μου μπορω να με αγαπησω. Να με δεχτω. Γιατι η παρανοηση νομιζω ειναι στο οτι το εγω δεν ειναι εγωισμος. Το εγω ειναι αυτο που ειμαι, αυτα που εχω ζησει, αυτα που βιωνω. Δεν μπορεις την μοναδα να την κανεις κατι αλλο. Θελει και απαιτει να μεινει μοναδα.
Την αγαπη την βλεπω σαν ενα προταγμα του χεριου σε καποιαν αλλον, αλλα οχι οταν νιωθουμε αδυναμοι, ενα προταγμα ελεημοσυνης η οικτου αλλα προταγμα για να σφιξουμε το χερι του αλλου. Και οταν σφιγγεις το χερι δεν δινεις ουτε παιρνεις....Απλα κρατας και πορευεσαι...
Την αγαπη μου!
Πράγματι το "εγώ" είναι συνυφασμένο με τον εγωισμό, με το "εγώ είμαι", κι εσύ άντε πνίξου, ειδικά στην περίπτωση που πρέπει να κάνεις μια υποχώρηση, να απλώσεις το χέρι. Και ναι, δεν μπορείς να αγαπήσεις αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, μόνο που... τον αγαπάς τον προσέχεις και τον φροντίζεις (και δεν εννοώ μπροστά σε έναν καθρέφτη) γιατί το μόνο σίγουρο πράγμα που έχει να δώσεις σ' αυτόν που αγαπάς (οποιασδήποτε μορφής κι αν είναι αυτή η αγάπη) είναι ο καλύτερος εαυτός σου! Όλα τα άλλα μπορεί να χαθούν, ο καλός εαυτός, το καλό εγώ όμως, ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μονάδα είναι πάντα μονάδα και αυτό δεν αλλάζει. Όμως, κακά τα ψέματα κανείς δεν μπορεί να ζήσει μόνος. Άσχετα αν κανείς το έχει επιλέξει για διάφορους λόγους (κι εγώ αυτό έχω επιλέξει), πίστεψέ με, η μοναξιά πονάει. Η μονάδα χωρίς έστω μια άλλη μονάδα δίπλα της, δεν είναι κι ότι καλύτερο αλλά πολλές φορές ισχύει το "μη χείρον βέλτιστον"...