..ακόμα κι εκεί όμως πέντε πόντους πάνω απ το χαμόγελο, μπορείς να διακρίνεις την μελαγχολία στα μάτια.. γιατί αυτά είναι καθρέφτης της ψυχής, και ξέρουν τί έρχεται..
Σωστά το λες! Οι παλιές φωτογραφίες είναι οι παλιές στιγμές που χάθηκαν και ότι απέμεινε απ αυτές. Αν χάραξαν χαμόγελα μοιάζουν σαν τα διατηρητέα μνημεία που σπανίζουν ομοίως..
φοβερή διαπίστωση! και πολύ θαρραλέα, συνάμα!! σε ζηλεύω, πραγματικά.. τώρα, όταν θα ανοίγω το κουτί με τις παλιές φωτογραφίες για να με δω, θα νιώθω καλύτερα, επειδή θα σκέφτομαι πως διάβασα αυτήν τη φοβερή διαπίστωση. Και ξέρεις φαντάζομαι -σίγουρα το ξέρεις- πως όταν κάτι γραφτεί ή διαβαστεί ή ειπωθεί παύει να είναι τόσο επώδυνο, όσο όταν πλανιέται ακαθόριστο στον ορίζοντα!
Αν συνυπολογίσεις πάντως οτι τις περισσότερες φορές τα χαμόγελα στις φωτογραφίες είναι ψεύτικα (χαμογελάστε, θα βγει το πουλάκι), τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα... :)))
..ακόμα κι εκεί όμως πέντε πόντους πάνω απ το χαμόγελο, μπορείς να διακρίνεις την μελαγχολία στα μάτια.. γιατί αυτά είναι καθρέφτης της ψυχής, και ξέρουν τί έρχεται..
ΑπάντησηΔιαγραφήχειρότερα είναι όταν δεν έχεις καν την απορία
ΑπάντησηΔιαγραφήπάμε παρακάτω
η οταν κοιτας στον καθρεφτη κι ειναι τοσο θαμπος...οταν διαβαζεις..οσο αντεχεις...ψευτικα λογια...
ΑπάντησηΔιαγραφήμαρθα μαρκελλα...
τελικά, είμαστε καταδικασμένοι κάπου να κοιτάμε... [την καλησπέρα μου]
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Λολίτα Ναι... όλα "ζωγραφίζονται" στα μάτια. Και το πριν και το τώρα και το μετά
ΑπάντησηΔιαγραφή@meggie: Αν δεν έχει καν την απορία... δεν έχεις ούτε ύπαρξη
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μάρθα Μαρκέλλα: Ο καθρέφτης δείχνει πάντα αλήθειες...
ΑπάντησηΔιαγραφή@nimertis: Ναι, κάπου κοιτάμε, σε φως ή σε σκοτάδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά το λες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι παλιές φωτογραφίες είναι οι παλιές στιγμές που χάθηκαν και ότι απέμεινε απ αυτές.
Αν χάραξαν χαμόγελα μοιάζουν σαν τα διατηρητέα μνημεία που σπανίζουν ομοίως..
@Ρεγγίνα: Κάτι μου λέει ότι τελευταία τα χαμόγελα* έγιναν ακόμα πιο σπάνια κι απ' τα μνημεία...
ΑπάντησηΔιαγραφή*τα από καρδιάς χαμόγελα
φοβερή διαπίστωση! και πολύ θαρραλέα, συνάμα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ζηλεύω, πραγματικά..
τώρα, όταν θα ανοίγω το κουτί με τις παλιές φωτογραφίες για να με δω, θα νιώθω καλύτερα, επειδή θα σκέφτομαι πως διάβασα αυτήν τη φοβερή διαπίστωση. Και ξέρεις φαντάζομαι -σίγουρα το ξέρεις- πως όταν κάτι γραφτεί ή διαβαστεί ή ειπωθεί παύει να είναι τόσο επώδυνο, όσο όταν πλανιέται ακαθόριστο στον ορίζοντα!
Αν συνυπολογίσεις πάντως οτι τις περισσότερες φορές τα χαμόγελα στις φωτογραφίες είναι ψεύτικα (χαμογελάστε, θα βγει το πουλάκι), τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα... :)))
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος: Χειρότερα δεν γίνεται...
ΑπάντησηΔιαγραφή