Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Λίγες σκέψεις...

Μέσα από την όποια ωριμότητα μπορεί να διαθέτω, συμπέρανα πως ένας τρόπος για να κερδίσεις την εκτίμηση και το σεβασμό των ανθρώπων που έχεις στο κοντινό σου περιβάλλον είναι παράγοντας έργο και δίνοντάς τους τον καλύτερο εαυτό σου. Τελευταία όμως τείνω να πιστέψω πώς μόνο μ’ αυτό δεν κερδίζεις, αλλά αντίθετα χάνεις!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο περισσότερο δίνεις-προσφέρεις τόσο αυξάνεις και τις πιθανότητες να βρεθείς στο περιθώριο. Αυτό που μετράει στις μέρες μας τελικά, είναι τα μεγάλα λόγια χωρίς αντίκρισμα, η προβολή του χειρότερου εαυτού και όπου δοθεί η ευκαιρία ένα ρεσιτάλ κακίας για να δείξουμε ότι είμαστε δυνατοί. Τόσο δυνατοί, που δεν παρασυρόμαστε από ευτελή συναισθήματα όπως η αγάπη, ο έρωτας, η καλοσύνη. Για κάθε ψέμα που λες, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να εκτιμηθείς σαν άνθρωπος, να γίνεις αρεστός και γιατί όχι, κι ερωτεύσιμος.

Δεν βαριέσαι! Θα συνεχίσω ν’ αγαπώ ό,τι και όποιον αγαπώ, θα συνεχίσω να δίνω κι όπου με βγάλει. Θα περιμένω… Ίσως κάποια στιγμή, μέσα στο άπειρο του χρόνου, να εξημερωθούν τα τέρατα.

6 σχόλια:

  1. απόλυτα συμφωνώ μαζί σου και στα δύο σκέλη της σκέψης σου. όμως λέω και το πιστεύω, πως αυτό είναι το σωστό και οι άλλοι έχουν λάθος. χάνουν τελικά την ομορφιά του να δίνεις και να δίνεσαι ειλικρινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ: Είναι πράγματι τεράστια η ομορφιά του να δίνεις και να δίνεσαι ειλικρινά, μα φτάνει όμως κάποια στιγμή που το μόνο που θες είναι να κρυφτείς στην άβυσσο και πλέον να αποκτήσεις τη δύναμη να μην μπορείς να δώσεις, να μη μπορείς να αισθανθείς το οτιδήποτε. Φρίκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ θάλεγα πως φτάνει κάποια στιγμή που "μαρμαρώνεις" ατενίζοντας την πραγματικότητα και τότε .. αποσύρεσαι διακριτικά για να μην ενοχλείς αλλά και να μην σε ενοχλούν. Κυρίως το δεύτερο πλέον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν περιγράφεται καλή μου meggie η οδύνη αυτού του "μαρμαρώματος"... Το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να σου κάνει ένας άνθρωπος είναι να σε κάνει να φοβάσαι τους ανθρώπους και να σου προκαλέσει την ανάγκη να "μαρμαρώσεις", ν' αποσυρθείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μην περιμένεις εκτιμηση από τους άλλους, εσύ να εκτιμάς τον εαυτό σου΄δίνεις για σένα γιατί έτσι σου βγαίνει και δεν νοιάζεσαι αν και η ευγνωμοσύνη ειναι καλοδεχούμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Ανώνυμος: Το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι, όχι απλά να μην τυγχάνεις εκτίμησης μετά από όλα όσα έχεις δώσει, αυτό έχω αρχίσει να το θεωρώ πλέον δεδομένο, αλλά να σου ρίχνουν και το ένα χαστούκι μετά το άλλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή