Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Τόλμησα... να χαμογελάσω


Το δωμάτιο τυλιγμένο απ’ άκρη σ’ άκρη στο σκοτάδι και ξαφνικά μια τόση δα ηλιακτίδα σκάει μύτη μέσα από τις σκονισμένες γρίλιες. Έτσι, απροειδοποίητα, ξαφνικά…

Την είδα, της χαμογέλασα και πήρα τους δρόμους να για να βρεθώ εκεί που είναι ριζωμένη. Ήθελα να την αγγίξω, να νοιώσω τη ζεστασιά της, να δω το χαμόγελό της. Ήθελα ν’ ακουμπήσω πάνω της τα όνειρά μου.
«Αλλάζει» σκέφτηκα συγκρατημένα, αφήνοντας ένα αμυδρό χαμόγελο να φωτίσει λίγο το πρόσωπό μου. «Κουράγιο», μου είπα, σιγά σιγά θα έρθει κι άλλη ηλιακτίδα και πού ξέρεις; Μπορεί κάποια στιγμή να δεις και τον ίδιο τον ήλιο!
Κι όπως ήρθε εκείνη η μικρή, πρώτη ηλιακτίδα, έτσι ακριβώς ήρθε και η παλιά γνώριμη φωνή… «Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα, να χαμογελάς; Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να ελπίζεις;»
Τελικά το σύμπαν επιμένει πως είμαι ομορφότερη με τα βλέφαρα κατακόκκινα απ’ το κλάμα και μου το δείχνει με κάθε τρόπο… Κι αν ποτέ το ξεχάσω, έστω και για λίγο, φροντίζει πάντα να στείλει κάποιον, κάτι για να μου το θυμίσει.

Τι ψάχνομαι κι εγώ; Γιατί δεν το παίρνω απόφαση; Άλλωστε το κόκκινο είναι το αγαπημένο μου χρώμα…

5 σχόλια:

  1. Το σύμπαν ξέρει ..
    και η παπαρούνα πάντα είναι πανέμορφη ..

    καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, όμορφη είναι η παπαρούνα, κι επιπλέον τα υγρά μάτια είναι ό,τι καλύτερο όταν φοράς φακούς επαφής!
    Όσο για το σύμπαν, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι ξέρει πολύ καλά να σκοτώνει κατ' επανάληψη

    Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Όσο για το σύμπαν, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι ξέρει πολύ καλά να σκοτώνει κατ' επανάληψη...."
    κυριολεκτικά συνάμα τε και μεταφορικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όπως σου έχω ξαναπεί,χωρίς να θέλω να γίνομαι κουραστική...όλα είναι θέμα κοσμοθέασης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Areadne: Σκοτώνει ακόμα και ό,τι έχει ήδη σκοτώσει

    @Ξωτικό: Ναι, θέμα κοσμοθέασης είναι. Αυτό τόλμησα να κάνω κι εγώ καθώς είδα ένα απειροελάχιστο ίχνος φωτός. Μου είπα, "κουράγιο, θα φωτίσει ο χώρος και ο χρόνος". Και ιδού το αποτέλεσμα. Τρεις διαφορετικοί τομείς της ζωής μου απέκτησαν όψη καμένου τοπίου κι εγώ έγινα για άλλη μια φορά σκόνη και θρύψαλα... κι είχα όλη την καλή διάθεση ν' ανοίξω τα παράθυρα να μπει φως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή