Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Η αγάπη που δεν θέλησα αλλού να δοκιμάσω...



Στο πάτωμα τα ρούχα σου αδειανά
μετάξια του κορμιού σου είναι φτερά
τ' αγγίζω κι είν' ο κόσμος σου ξανά που επιστρέφει

Τα χείλη σου το σχήμα του κορμιού
η αγάπη σου που απλώθηκε παντού
η αγάπη που δε θέλησα αλλού να δοκιμάσω

Η αγάπη έχει τη μορφή και τ' όνομά σου
έχει τα χείλη λέει τα λόγια τα δικά σου
πάντα γελάει με το χρώμα της φωνής σου
κι έχει τη γεύση από την πίκρα της φυγής σου

Η αγάπη έχει τη μορφή και τ' όνομά σου
έχει τα χείλη λέει τα λόγια τα δικά σου
πάντα γελάει με το χρώμα της φωνής σου
κι έχει τη γεύση από την πίκρα της φυγής σου

Τα χείλη σου...

3 σχόλια:

  1. Λυπάμαι, αλλά και να θελήσεις, δεν ..

    όμως, δεν πειράζει ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι φορές που η αγάπη είναι τόσο μεγάλη που ακόμα κι αν έχει τη γεύση απ΄την πίκρα της φυγής δεν θες αλλού να τη δοκιμάσεις... κι όλο σου το είναι αντισκεκεται... κλειδώνει και δεν αφήνει τίποτα να περάσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συναρτησή μου ας συστηθώ πρώτα μήπως και με θυμηθείς...
    Αλκυόνη μπλογκ peri-planiseis έχασα τον κωδικό....
    φτάνει αυτό
    Με το σχόλιο/απάντησή σου συμφωνώ απόλυτα
    κ μου θύμισε κάτι που διάβασα στη Βαμβουνάκη
    "Όσοι προσπάθησαν να ερωτευτούν κάποιον άλλον προκειμένου να υπομείνουν την οδύνη ενός χωρισμού από κείνον που ΟΝΤΩΣ αγαπούν το γνωρίζουν καλά:Μπορεί να ανακουφίστηκαν κάπως από αντιπερισπασμό,ποτέ όμως από αντικατάσταση..."
    την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή